Terwijl ik dit schrijf …

Terwijl ik dit schrijf is het de maandag voordat in het christelijke geloof wordt herdacht hoe Jezus werd verraden en gekruisigd én is opgestaan uit de dood.

Pasen is een belangrijk feest in het jaar van deze religie. Het verhaal biedt mensen hoop en toch is de aanleiding een zeer tragische en emotionele gebeurtenis.

Voor mij ligt in de groep die zich rond Jezus heeft gevormd een mooie gelijkenis met sisterhood.

Jezus heeft nooit gevraagd om volgelingen die hem aanbaden. Hij wilde juist een groep bijeen brengen die vanuit vertrouwen en positiviteit  een verandering zouden brengen in de machtspraktijken van die tijd. Op zijn laatste avondmaal gaf hij dit vorm door de voeten van zijn discipelen te wassen. “De meester werd de onderdaan”.

Wat er verder in het Bijbelse verhaal naar voren komt is dat Jezus wist dat hij verraden zou worden vanuit zijn groep. Het wil bijna impliceren dat iemand die zo goed en positief in het leven staat als Jezus, daar moet toch iets raars mee zijn in een wereld vol angst, schaarste en onderdrukking.

Degene die hem ongewild op een voetstuk hebben gezet, hebben hem uiteindelijk precies die ongevraagde verhevenheid verweten en hem geofferd om twijfel en gebrek aan vertrouwen in de verandering waar hij voor stond.

Wat heeft dit nou met sisterhood te maken? 

Ik merk in de jaren dat ik in sisterhood werk dat de keerzijde van sisterhood, de sisterwound, ook dit patroon kan volgen.

De sisters in de groep bepalen, in mijn beleving, gezamenlijk de veiligheid van de groep. We dragen allemaal een vorm van die sisterwound met ons mee en leggen dit in het midden van de cirkel. Ja, er is altijd een hoedster die de veiligheid en de thema’s draagt maar zij is net zo goed onderdeel van het geheel als alle anderen. 

Zolang dat wat er in de groep bestaat, vanuit groei en hoop beweegt, is er niets aan de hand. Wanneer er twijfel, onzekerheid en gebrek aan vertrouwen is bij één van de vrouwen zal de kracht van de groep haar dragen. Je voelt waarschijnlijk al waar dit naartoe gaat. Hoe kleiner het draagvlak hoe sterker de sisterwound weer zal worden getriggert en zal de groep zich keren naar de hoedster. Diegene die onbewust wordt gezien als de leidster zal de verwijten en de onzekerheid van de groep tegen zich krijgen.

Jij als onderdeel van een sisterhood hebt dus altijd een aandeel in de rust of onrust die binnen de sisterhood is. Niet één persoon draagt maar het geheel bepaald de kracht van het groepsproces.

Ik zag vorige week in een praatprogramma een item waarin coaches op het hakblok werden gelegd omdat ze cliënten onvervuld en armer achterlieten door slechte begeleiding. Zogezegd doordat iedereen zich coach kan noemen en de vraag vanuit de maatschappij groot is. Er werd vooral verweten dat de coaches de verantwoordelijkheid hadden voor het gebrek aan return on invest. 

Natuurlijk zijn er een heleboel coaches, en overigens ook in andere beroepen, die niet voldoen aan de kwaliteitseisen. Door deze negatieve journalistiek gebeurd er echter ook iets met het vertrouwen van cliënten die niet zelf alles doen wat in hun macht ligt om vooruit te komen. Jij als persoon, client, sister hebt de verantwoordelijkheid om jouw groei en ongemak daarin te dragen én ook uit te spreken waar je aan twijfelt, jij hebt je grenzen te kennen en te zetten. 

Misbruik komt op alle vlakken voor en jij hebt daar altijd een aandeel in die je mag aankijken. Wat geen vrijbrief is om kwalitatief slechte service te leveren, wat niet betekent dat je anderen mag belazeren en het is zeker niet de uitnodiging om anderen kwaad of letsel aan te doen. 

Wat ik wel voel dat verraad in onze geschiedenis zit. En zij die liefde laten schijnen op de schaduwen van anderen soms een hoge prijs betalen als de schaduwen niet belicht willen worden. 

Sta dus altijd op voor je eigen groei en neem de verantwoordelijkheid om altijd het ongemak wat je hebt eerst in jezelf te doorvoelen voor je de negatieve gevoelens buiten jezelf legt en gaat kwaadspreken. Ga in communicatie met jezelf en met degene die je medeverantwoordelijk houdt voor jouw groeipijnen.

Liefs Inge